Wat ons als religieuzen bezielt wordt uitgedrukt in onze leefregel, en wordt om de 5 jaar geactualiseerd in het kapittel.
In onze boodschappen uit het kapittel van 2011 en 2016 schreven we:
We leven in een snel evoluerende, maar ontredderde wereld.
De kerk geraakt in de verdrukking en zoekt moeizaam nieuwe wegen.
En wij, religieuzen, voelen onze krachten verminderen.
We worden kleiner in aantal.
We hebben als congregatie veel uit handen gegeven.
We ervaren onze broosheid.
En toch…
Elk van ons draagt een schat, een vonk van God, in zich.
Het evangelie en ons charisma blijven ons inspireren.
Er is vooral de uitnodigende God die met ons gaat.
Onze huidige situatie daagt ons meer dan ooit uit
op zijn kracht te rekenen.
Wij dragen een kostbare schat!
Ja, hoe broos we ook zijn,
ons religieuze leven blijft de moeite waard!
We weten ons ook vandaag geroepen ‘in de Kerk’, ‘voor de wereld’!
De Onzichtbare die ons oproept.
Religieuze leven roept ons op verbonden te leven met God en met elkaar
en dat in de kerk en de maatschappij van vandaag.
God is geen evidentie maar een Mysterie dat mijn mysterie draagt,
de ruimte waarin we leven, bewegen en zijn.
Wij komen God op het spoor doorheen mensen, gebeurtenissen, de traditie. Door Gods woord te beluisteren en in stilte en gebed, kunnen we Jezus’ liefde leren kennen, beleven en ontdekken in ons diepste zelf. We dragen die schat in broze vaten.
Als zusters Maricolen willen we dit beleven in trouw aan onze geloften, aan ons charisma in het spoor van Anna Puttemans en Teresa van Avila
Verbonden leven vandaag en morgen
Een religieuze gemeenschap bestaat uit mensen die bijeengeroepen zijn en bijeen gehouden worden door een onzichtbaar Midden. Zó samenleven kan maar wanneer we de relatie met God, met elkaar en met onszelf proberen harmonisch te beleven.
Het verbonden leven met elkaar, binnen het verouderingsproces dat we allen doormaken, stelt ons voor een opgave waarbij we geconfronteerd worden met ieders eigen grenzen.
We kunnen het zien als een uitdaging, een kans om onze innerlijke zending te beleven, om meer mens te worden aan elkaar.
In gastvrijheid voor mekaar, medelevend, vergevend, kunnen we in ons dagelijks samenzijn elkaar de ruimte bieden om gelukkig te leven.
Zo beantwoorden we aan de oproep van het evangelie: “heb elkaar lief”.
De tederheid van God gestalte geven in een wereld en kerk die we willen liefhebben.
De tederheid die God aan mensen wil geven legt Hij in onze handen Wij willen die in ons concrete leven gestalte geven: “mens voor de mensen zijn, zo lief als God”.
Onze congregatie heeft bijzondere aandacht voor zwakken, armen, vluchtelingen…voor mensen aan de rand van de maatschappij.
Er blijft een binding met onze vroegere apostolaatsvormen: missies, onderwijs, zieken- en ouderenzorg. We blijven deze verder steunen. We staan ook achter de sociale en pastorale inzet van verschillende medezusters.
We willen ons verder informeren over eco-spiritualiteit, eco-kerk, ecologisch leven en ook op onze wijze meewerken aan een duurzame levensstijl.
De wereldsituatie roept ons op om ons in te zetten voor vrede en actieve geweldloosheid.
Wij durven geloven dat we, zelfs in onze broosheid en beperkte krachten, levengevend voor de wereld kunnen zijn.
De woorden van Marc De la Marche, sj zijn hierbij bemoedigend:
Als je durft geven wat je hebt,
hoe weinig het ook is,
al lijkt het zelfs ‘niets’
en is dat ‘niets’ je ‘alles’,
dan kunnen er wondere dingen gebeuren.